وبلاگ نوشتن یه کاریه مال گذشته ی من ولی هیچ وقت به این اندازه بهش نیاز نداشتم
دروغ ,دروغ پشت , دروغ داره دوباره همه چیو از بین میبره
کاش تو این دنیا فقط من بودم و تو
و نه هیچ کس دیگه
نه نیاز به اینهمه دروغ بود نه اینهمه دورنگی نه اینهمه نگرانی از بابت اینکه حرفا با هم جور در نیاد
اونا چی با خودشون فکر میکنن
کاش اون میدونستن من اگه دیوونه شم,با یه تیغ و یه ذره عصبانیت و یه دنیا نا امیدی چیکار میتونستم بکنم
اون وقت دیگه هیچ وقت این جوری فکر نمیکردن.............................................
پسرا هر چقدرم نا مرد باشن
مال مردم خور نیستن
دیدم که میگم
دیدم که چجوری یه دختر دیگه میاد و زندگی دو نفر دیگه رو خراب میکنه و خودش مثل لاشخور از ته مونده ی اون زدگی میخوره
دیشب خیلی در هم و برهم بود
همه اونا که هیچ وقت نبودن بودن
اونام که همیشه بودنم بودن
همه قاطی هم بودن و من همه رو دیدم
خوب هم دیدم....
زندگیمو سپردم دست خدایی که اون قدر دوسم نداره تا زندگیمو خوب و شیرین بسازه....
دیشب.......
اوه دیشب.....
دیشب شبی بود فردا صبحش برا من جهنم بود
بیدار شدن
و یاد حرفا افتادن
و این که اون حرفا دیگه تموم شدن و باید فراموشششون کنی و مثل هر چیز دیگه ای ذره ذره قلبت رو هر روز و هر روز خراش بندازن
اما تو بگی فراموششون کردی
برای این که هیچی از اینی که هست بدتر نشه
برای اینکه آدمایی دورتن که حتی تقاص اشتباهات خودشونم از تو انتظار دارن پس بدی
براشون مهم نیست چقدر میتون بهت ضربه بزنن و چقدر این کارو میکنن
اون آدمایی که هر اشتباهی که بکنن از تو انتظار دارن....از تو انتظار دارن کوتاه بیای و همه چی تموم شه
بپا وسط آدمای دورت خفه نشی!!!بپا!!!
حسین پناهی یه شعر داره که خیلی هر جا تکرار شده
اما من امروز به شدت
به شدت شدت حسش کردم
جوری که انگار واسه اولین بار بود که این شعر رو میشنیدم
خدایا
دست بشکنه
پا بشکنه
سر بشکنه
اما دل نشکنه....
با تو ام که داری به گریم می خندی
تو,
تو چشمات
تو حرفات
پی داری؟
که داری جوونیمو یادم میاری
این تنهایی نگو که تمومی نداره
یه کاری کن که ز این زخم کاری رها شم.............
میگن درد یه مکانیسم دفاعیه که به بدن یاد آوری میکنه یه مشکلی هست....
.
.
.
.
نبودنت هم یک جور بودنه
دیشب با یکی از دوستان بحث بود....یه مدت بود سه چهار سال پیشا هرچی پسر باهاش آشنا میشدیم یکی از یکی پرفکت تر بودن...!!
بد عادتمون کرده بودن حسابی :دی
نمیدونم الان دیگه کجان !!
انگار نسل پسرای خوب از روی زمین منقرض شده
این روزا هم مدام پسر میبینیم ها!!
در واقع باید اعتراف کنم تاحالا تو عمرم هرگز تو محیطی نبودم که این همه پسر یه جا و در انواع و اقسام مختلف به طرق متفاوت بهم توجه کنن اما من خودم شخصا ترجیح میدم هر 20تا از این پسرا ی حالا رو بدم و یه دونه از اون پسرای 3-4سال پیش بگیرم....باور کن!!!
وقتی بقیه ی دخترا رو میبینم
زندگیاشونو,فکراشونو,رفتاراشونو,روابطشونو با اطرافیانشون ....
فقط میتونم دستم رو بپیچم دور گردنم و فشار بدم و فشار بدم و فشار بدم و فشار بدم.....
پ.ن:احساس میکنم منتظری که دوباره بیام طرفت....اما من دیگه هیچ وقت اینکار رو نمیکنم
پ.ن:من نه از خدا چیزی میخوام و نه از آدماش....
قبلا گفتم هزار بار و بازم میگم
حاضرم برگردم به اول مهر دوم دبیرستانم و از اون روز تاحالا رو بدون هیچ کم و کسری دوباره تجربه کنم
دوستم میگه :" دخترای شیطون وفادار ترن...."
بعد از عشق بازی و بیرون رفتن با پسری که دوسش داری , چت کردن لذت بخش ترین کاریه که میتونی تو 18 سالگی انجام بدی
بعضی وقتا هست که وسط پیانو زدن دلم برات تنگ میشه
از پیانوم خسته میشم,ولش میکنم و صاف میشینم
پای چپم رو میندازم رو پای راستم
و (مثل اون روزای تو) انگشت شست پای چپم رو محکم میکشم رو انگشت بغلیش
محکم محکم جوری که صدشو بشنوم
یاد اون روزا می افتم
یاد تو و کارات می افتم
خندم میگیره
خنده ی مسخرگی نه
خنده ی ذوق کردن
یاد اون روزامون می افتم و میخندم و میخندم و میخندم.....
پ.ن:چقدر مست عطر لیمو شدیم.....
یکی از مهم ترین چیزایی که بابک یاد من داد این بود که تو زندگی جای هیچ کس رو به کس دیگه ای ندم
هر آدمی وقتی ارزش داره که "فقط" جای خودشو پیش تو داشته باشه
هر آدمی وقتی ارزش داره که توجاشو برای همیشه پیش خودت حفظ کنی
و اینجوری میشه که یکی بابک میشه یکی آرمان میشه یکی مهسا میشه
و اون یه نفر همیشه,هر جایی که باشه,همیشه... بابک ,آرمان,مهسا,قاطمه,دلارام,ملیکا , .... میمونه و جاشو هرگز به کسی نمیده
هر وقت برگرده درسته که شاید نتونم پیش خودم بپذیرمش اما هیچ وقت جاشو به هیچ کس نمیدم
پ.ن: دانلود کن
پ.ن:من و سهراب به هم بر گشتیم =)))))))
هر دفعه که خودم رو تو آینه میبینم تقریبا گریه میکنم
رابطه ی عاشقانه ی هفتگی اصلا درمان مناسبی براش نیست
هیچ راهی براش نیست
و هیچ کس نیست تا درکش کنه , که این یه درده, یه درده,
یه درد واقعی
چیزی که واقعا جسم آدم رو دقیقا شکل و قالب آدم رو نابود میکنه
نه یه توهم احساسی
من نه این تهران ها رو مقصر میدونم و نه این چهارشنبه ها رو
من دیگه هیچ ذوقی برای پوآرو ها ندارم و آدمای کمی هستن که بدونن این یعنی چی
من میدونم ایراد کار من هستم........
من میدونم به بن بست رسیدم....
من میدونم بالاخره به این بن بست رسیدم
همیشه فکر میکردم منم که اینهمه تنهام
امروز فهمیدم همه مون همینجوریم
هممون بی نهایت تنهاییم
حتی اوناییم که حتی فکرشم نمیکردم یه لحظم بی کس بمونن میبینم چقدر تنهان...چقدر...چقدر تنهان...
بیماری قرن ماس دیگه....آدمای تنهای بی کس
آدمای تنهای تنها...
امروز یاد شاملو افتادم