آدمای سطل آشغالی

یه آدمایی میان تو زندگی من که انگار وظیفشون توی یه شرایط زمانی و مکانی خاص اینه که بیان و به من یه  حرفایی بزنن  که توی اون شرایط من رو نو میکنه به فکر و ذهنم شکل میده و خلاصه من رو از هپروتی که توشم بیرون میاره

وظیفه ی اون آدما تو زندگی من فقط زدن همون حرفا تو همون زمان  و مکان خاصه بعدش دیگه هیچ فایده ای نه من برای اونا دارم و نه اونا برای من

برای من سخته که بعدش به وظیفم در قبال اونا فکر کنم

وظیفه ی من اینه که بعد از اینکه کارشون تموم شد اونارو بندازم دور

بندازمشون دور و دیگه هیچ وقت اسمشون رو نیارم

بندازمشون دور و برای همیشه فراموششون کنم....

.

.

.

.

.