آدمایی که یه روزی بهترین دوستت بودن حالا فقط اسمشون داره تو اد لیستت خاک میخوره
رشته ی تحصیلیت تبدیل به همون رشته ای میشه که هرگز فکرشو نمیکردی
ادمایی که فکرشم نمیکردی بهت نارو میزنن
و کسایی که بازم حتی فکرشونم نمی کنی دوست دارن
آهنگایی رو گوش میدی که یه روزی حالت به هم میخورد ازشون
زندگیت بر مبنای همین فکر نکردن ها و انتظار نداشتن ها میچرخه
و تمام عقاید گذشته رو فراموش میکنی
پوچ میشی...
میدونی که پوچ بودی
پوچ تر میشی...
.
.
.
چونان مسافری که به ناگاه میرسد
پ.ن:این انتظار نداشتن رو دوست دارم...باعث میشه که از زندگیم خسته نشم
پ.ن2: ... رو بیشتر دوست دارم
پ.ن3 :دلارام رو اصلا دوست ندارم :D